Call of duty wwii

آنچه که در زمینه بخش داستانی امیدوارکننده است، این است که Call of Duty: WWII پس از مدت‌ها این مجموعه را به دوران جنگ جهانی دوم برده است؛ دورانی که شاید بازی‌های زیادی را با محوریت آن تجربه کرده و به‌خوبی از وقایع و اتفاقاتش اطلاع داشته باشیم، اما چند سالی است که دیگر بازی‌ای با محوریت این دوران ساخته نمی‌شود و همین هم باعث شده تا انتظار‌ها برای Call of Duty: WWII و برگشتن به روز‌های جنگ جهانی دوم، سخت باشد. از طرف دیگر، در Call of Duty: WWII شاهد یک سری از مهم‌ترین نبرد‌های بسیار مهم جنگ جهانی دوم از قبیل نبرد نرماندی خواهیم بود که درست است بارها در قالب مدیوم‌های مختلف نظاره‌گر آن بودیم، اما هنوز هم اگر یک بازی بتواند حس استرس‌زا و پرتنش بودن در این نبرد را به‌درستی به تصویر بکشد، تجربه‌ی شدیدا هیجان‌انگیز خلق خواهد کرد.

داستان بازی Call of Duty: WWII به جای اینکه در مورد یک سرباز کارکشته و حرفه‌ای باشد که کشتن دشمن را به بهترین شکل بلد است، در مورد پسر جوان ۱۹ ساله‌ای به اسم رونالد دنیلز است که در ابتدای بازی، نقش یک سرباز تازه‌کار را دارد؛ از همان‌هایی که بلافاصله پس از پشت سر گذاشتن دوره آموزشی به میدان نبرد ارسال می‌شوند و کسی انتظار کار‌های بزرگ را از آن‌ها ندارد. اولین بخش داستانی بازی، همان نبرد نورماندی مشهور خواهد بود که رونالد جوان باید بتواند از آن جان سالم به در ببرد و از آنجایی که وی یک سرباز کاملا بی‌تجربه و تازه‌کار است، انتظار می‌رود که این کار شدیدا پر از استرس و صد البته سخت باشد. پس از پشت سر گذاشتن این مرحله از بازی، رونالد در قالب یک گروه ۱۲ نفره از نیرو‌های ارتش آمریکا، سفری را در دل اروپا بین سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ آغاز خواهند کرد تا در نهایت به برلین، پایتخت نازی‌ها برسند و پایان جنگ جهانی دوم را رقم بزنند.

آنچه که می‌تواند عمق زیادی به داستان بازی بدهد و البته پیش از این در نسخه‌های دیگر مجموعه Call of Duty هم مشابه آن را دیده‌ایم، این است که داستان بازی فقط روی رونالد تمرکز نداشته و علاوه بر اینکه امکان تجربه بازی با شخصیت‌های دیگری مثل روبرت زوسمن، دوست صمیمی رونالد یا روسی، رهبر نیرو‌های فرانسوی را خواهیم داشت، در کل شاهد داستانی خواهیم بود که بیش‌تر روی یک گروه و همکاری آن‌ها با یکدیگر تمرکز دارد تا روی شخص و این مساله قطعا در دوران خطرناکی مثل جنگ جهانی دوم و در صورت پرداخت درست، می‌تواند تجربه بخش داستانی بازی را بسیار لذت‌بخش کند. برای مثال اگر سازندگان موفق شوند روابط بین شخصیت‌ها و اعضای گروه را به درستی پایه‌ریزی کنند، همیشه استرس از دست دادن یکی از آن‌ها در بازی وجود خواهد و مسائل اینچنینی می‌توانند عمق احساسی خوبی به بازی بدهند. ولی اینکه آیا اسلج‌همر، سازنده بازی، موفق خواهد شد چنین حسی را در بازی ارائه کند یا خیر، سوالی است که جواب آن را تنها پس از انتشار بازی خواهیم گرفت.