Transistor کاری از سازندگان بازی Bastion هست و با همان سبک ساخته شده اما این بار قهرمان داستان یک دختر با نام Red است و بازی در آینده ای تخیلی رخ می دهد و Sci-fi هست. البته اسم بازی یعنی Transistor به Red اشاره ندارد بلکه به شمشیر او اشاره دارد… که سخنگو هست و در عوض Red صدایش را از دست داده. به عبارتی داستان در مورد دختری است بی صدا و صدایی است بدون بدن. در Bastion یکی از یارانتان نقش راوی داستان را داشت و در این جا راوی ای نیست که برای بازیکن داستان را نقل کند بلکه Transistor وضعیت را برای شخصیت اصلی تعریف می کند و شما تنها شنونده هستید و هدایت گر شخصیت هستید.

داستان از جایی شروع می شود که وقایع اصلی رخ داده اند و شما حال نظاره گر ویرانی ها هستید. Red یک خواننده معروف در Cloudbank بود و آینده درخشانی برایش پیش بینی شده بود اما قدرتمندان شهر آینده ای دیگر را برای خود و دیگران می خواستند اما به هدفشان نرسیده و توانانش را شهروندان از جمله Red داد. شاید بهتر می بود داستان از ابتدا شروع می شد تا ما به شخصیت های دیگر که در داستان نشان داده شده اند اهمیت دهیم اما به نظر می آید داستان تنها می خواهد جنبه تراژدی قضیه را نشان دهد و به بقیه جنبه ها کاری ندارد. البته شخصیت های بازی زیاد نیستند اما هرکدام توضیحاتی در بازی برایشان موجود هست و برخی دیالوگ هایی و در نهایت تنها یک شخصیت زنده جز خود خواهید دید.

گیم پلی بازی بسیار سرگرم کننده است. برخلاف Bastion که در ابتدا چندان انگیزه ای برای انجام آن نداشتم به شخصه به مکانیک های نبرد این بازی لذت بردم. متاسفانه در هر بار نبرد شما در یک ناحیه محدود و قفل می شوید تا نبرد انجام شود بجز برخی نبردهای کوچک. نبردها ترکیبی از نبرد همزمان و نوبتی هست. نوبتی بدین صورت که یکی از قدرت های اصلی Transistor به نوعی توقف زمان هست که به شما امکان می دهد تا با آسایش به حمله به دشمنان بپردازید اما در قبال این کار باید صبر کنید تا سلاحتان دوباره شارژ شود و به عبارتی حال نوبت دشمن است که به شما حمله کند. در نهایت هم یک نبرد با یک Transistor باز دیگر دارید که جنبه نوبتی بازی را بیشتر به نمایش می گذارد. بازی متاسفانه کوتاه است و فرصتی برای لذت کامل از مکانیک های مختلف نیست اما شما امکان انجام newgame+ را دارید. شمشیر شما قدرت های مختلفی دارد و هر قدرت می توانید به سه صورت استفاده شود: یکی به صورت قدرت اصلی یکی به صورت فرعی و یکی به صورت Passive و در هر حالت قدرت ها امکانات خود را دارند و می توانند با یکدیگر بدین صورت ترکیب شوند. البته شما محدودیت استفاده از قدرت ها را دارید که به تدریج محدودیت ها را کم می کنید و قدرت های مختلف در بازی کشف می کنید.

بازی از لحاظ هنری بسیار خوب طراحی شده و زیباست همانند Bastion. متاسفانه این روزها بازی هایی که بیشتر بر روی قدرت گرافیکی تاکید دارند تا طراحی هنری از برخی لحاظ صدمه می بینید و آن هم به علت کنسول های نسل قبل هست که بخاطر آن ها گرافیک ها پایین تر آورده می شوند. البته این بازی از این لحاظ جایی برای نگرانی ندارد چون تنها بر روی طراحی هنری تاکید شده. بازی از لحاظ موسیقی هم بسیار خوب هست و شما موسیقی های مختلفی در بازی خواهید شنید و حتی می توانید موسیقی های دیگری هم در بازی آزاد کنید. صداگذاری بازی متاسفانه قوی نیست و در Bastion بهتر از این بود. مثلا صداگذار Transistor شما خواسته که صدا تا حدی بی روح باشد اما بی روح کردن صدا با مصنوعی بودن یکی نیست.

 بازی بسیار کوتاه است و البته قیمت نسخه اصلی هم در عوض چندان بالا نیست و این کوتاهی باعث شده تا سازندگان بر روی تک تک جزئیات دقت کنند. به فرض برای هر موقعیتی دیالوگی در نظر گرفته شده و بازی باگ خاصی هم ندارد.(حداقل به شخصه با باگی مواجه نشدم) و از لحاظ اجرا هم مشکلی ندارد (به شخصه کمی با اجرای Bastion مشکل داشتم چون سر برخی cut scene ها کمی سیستم هنگ می کرد…). همچنین در نقاط مختلف شهر ترمینال هایی وجود دارند که علاوه بر دادن اطلاعات و برخی صداهای ضبط شده به شما امکان رای دادن در برخی موارد را می دهند و به کمک آن مثلا رنگ آسمان را می توانید تغییر دهید (البته به جز این تغییر زیاد دیگری را به شخصه ندیدم). در نهایت سازندگان با بودجه کم خود توانسته اند یک بازی تر و تمیز اما به قیمت کوتاه بودن ارائه کنند و اگر از Bastion خوشتان آمده به احتمال از این هم خوشتان خواهد آمد. (به شخصه زیاد طرفدار Bastion نبودم اما از این یکی خوشم اومد!).