سامورایی انتقام جو، سوژه ای است که اگرچه ریشه اش به ژاپن و فرهنگ آن باز می گردد اما در ایالات متحده نیز طرفداران خاص خود را دارد. در واقع مردم آمریکا نشان داده اند که به رفتار و منش ” سامورایی ها ” علاقه مند هستند و موفقیت فیلم « آخرین سامورایی » با بازی تام کروز نیز به همین استقبال خوب تماشاگران از این فرهنگ باز می گردد. اما کمتر کسی به خاطر می آورد که در وصف سامورایی ها (به غیر از سینمای شرق آسیا که تقریباً همه نوع آثاری از تخیلی گرفته تا کمدی درباره سامورایی ها ساخته اند ) تا به امروز فیلمی در هالیوود ساخته شده باشد که حال و هوایی فانتزی شبیه به « ارباب حلقه ها » داشته باشد و اینچنین هم خودش را جدی گرفته باشد!

« ۴۷ رانین » یکی از پروژه های پر هزینه هالیوود ( با بودجه ای در حدود ۲۰۰ میلیون دلار ) است که اولین بار خبر ساخته شدنش در سال ۲۰۰۸ منتشر شد اما به دلیل مشکلات فنی و غیرفنی، بارها زمان فیلمبرداری به تعویق افتاد که آخرینش مربوط به اولین تجربه کارگردانی کیانو ریوز در فیلم « مرد تای چی » بود. با تمام این مشکلات در نهایت « ۴۷ رانین » در سال ۲۰۱۲ آماده ورود به سینماها شد اما به دلایل نامشخص ، کمپانی ترجیح داد زمان اکران فیلم را به فوریه سال ۲۰۱۳ موکول کند، یعنی زمانی که اغلب فیلمهای اسکاری و مطرح سینما روی پرده می روند.

فیلم درباره مرد جوانی به نام کای ( کیانو ریوز ) است که سعی دارد به عضویت گروه سامورایی ها درآید اما به جهت تبار دوگانه ای که دارد، شرایط بسیار سختی را برای سامورایی شدن سپری می کند و در واقع به او گفته می شود که به خاطر تبارش، هرگز نمی تواند یک سامورایی اصیل باشد. با اینحال در میان سامورایی ها تنها این اویشی ( هیروکی ساندا ) است که کای را باور دارد و معتقد است که او می تواند یک مبارز فوق العاده باشد.

اما در پی یک شورش، ارباب کیرا ( ادانوبو آسانو ) ارباب آسانو را به قتل می رساند و وسعت فرمانروایی خود را افزایش می دهد.یک سال پس از شورش کیرا، وی تصمیم به ازدواج به شاهزاده ( کو شیباساکی ) می گیرد چراکه با ازدواج با شاهزاده و ثروت هنگفتی که برای وی به ارث رسیده می تواند قدرت او را افزایش دهد. اویشی هم که از جریان مطلع شده تصمیم به دور هم جمع کردن گروه ” رانین ها ” و مقابله با زیاده خواهی ارباب کیرا میگیرد و برای رهبری این گروه به سراغ کای می رود چراکه به توانایی او ایمان دارد و البته شاهزاده قبلاً رابطه ای عاشقانه با کای داشته که…

« ۴۷ رانین » یکی از عجیب و غریب ترین بلاک باسترهای سال است که معمولاً کمتر دیده می شود وضعیتی چنین آشفته داشته باشند. یکی از مواردی که اغلب کمپانی های فیلمسازی در هنگام ساخت یک اثر بلاک باستری مورد توجه قرار می دهند، پایبند بودن به یک مِتد آشنای فیلمسازی و همچنین بهره گیری از خلاقیت احتمالی در جریان روایت داستان است، اما به شکل عجیبی « ۴۷ رانین » فاقد چنین فاکتورهایی است.

« ۴۷ رانین » علناً در بخش فیلمنامه و روایت، کمترین حرفی برای گفتن ندارد. داستان فیلم شبیه به بازیهای کامپیوتری ژاپنی است که یک سامورایی با ویژگی های خارق العاده به جنگ افراد می رود و مرحله به مرحله به موفقیت نهایی نزدیک می شود. شاید باید انتظار داشت که فیلم بتواند در میانه مسیر حرف های جدیدی برای گفتن داشته باشد اما « ۴۷ رانین » واقعاً در این مورد فقدان مغز را احساس میکند و متاسفانه بصورت خیلی جدی هم از تماشاگرش می خواهد که مانند خودش باشد و با تمام کم و کاستی های ” بیشتر از حد معمولی ” که دارد،آن را باور کرده و همراهی اش کند.

متاسفانه شخصیت های فیلم از لحاظ پرداخت هیچ نکته مثبتی ندارند. قهرمان داستان را می توان یکی از بی اعصاب ترین و در عین حال ناخوشایند ترین شخصیت قهرمان در یک اثر بلاک باستری محسوب کرد که دیالوگ های و مونولوگ های احمقانه اش که معمولاً از یک خط تجاوز نمی کنند و همگی آنها در زمره « دیالوگ قصار » قرار میگیرند، می تواند به راحتی با اعصاب و روان تماشاگر بازی کند.متاسفانه یکی از نویسندگان این فیلمنامه ضعیف آقای حسین امینی است که فیلمنامه قابل دفاعی به نام « Drive » را در کارنامه هنری اش دارد.

آشفتگی « ۴۷ رانین » در بخش اکشن و جلوه های ویژه پر زرق و برقش نیز دیده می شود. متاسفانه عدم داشتن تجربه کارگردان فیلم آقای کارل رینش ، سبب شده تا فیلم، اکشن و جلوه های ویژه چشم نواز اما کاملاً بی برنامه ای را به مخاطبش ارائه دهد. « ۴۷ رانین » مملوء از صحنه های اکشن از قبیل مبارزه با هیولاها ، شمشیر زنی به سبک سامورایی و البته صحنه پردازی فانتزی زیبایی است که متاسفانه هیچکدام آنها به درستی هدایت نشده اند و در اختیار داستان نیستند. مسلماً اکشن شلخته فیلم که اتفاقاً به جهت هزینه هنگفتی که برایش خرج شده، بسیار دیدنی از آب درآمده اند، می تواند یک کلاس درس توجیهی برای فیلمسازانی باشد که بدانند می توانند حتی با در دست داشتن یک بودجه هنگفت، اینچنین اکشن پر زرق و برق اما شلخته و بی روحی را تحویل مخاطبینشان دهند.

کیانو ریوز را مسلماً باید یکی از شکست خورده ترین بازیگران هالیوود در سالی که گذشت معرفی کنیم چراکه حضورش در نقش اصلی فیلم « ۴۷ رانین » هم هم نتواست مانع از شکست فیلم شود. سالها از زمانی که کیانو ریوز در نقش نئو در فیلم « ماتریکس » حضور پیدا کرد می گذرد و طی این مدت تنها فیلم « کنستانتین » در ۲۰۰۵ بود که با حضور ریوز توانست موفقیت های نسبی به همراه داشته باشد و پس از آن ریوز به دلایل نامشخص ، تصمیم به حضور در آثاری گرفت که اغلب به دور از ” بدنه هالیوود ” بودند و حالا هم که با یک بلاک باستر ۲۰۰ میلیون دلاری به سینما بازگشته، کمترین مخاطب ممکن را به سینما آورده و این را می توان از فروش فاجعه بار فیلم متوجه شد. ریوز در « ۴۷ رانین » کار خود را به خوبی انجام داده و نمی توان ایراد مشخصی به باز ی او گرفت اما فیلمنامه احمقانه و اکشن بی سلیقه فیلم باعث شده تا بازی خوب هم به چشم نیاید.

« ۴۷ رانین » قرار بود کلید بازگشت کیانو ریوز به جمع ستاره های هالیوود باشد اما در عمل، این پروژه نه تنها یکی از شکست خورده ترین آثار سال محسوب می شود بلکه تمام امیدهای ریوز برای تبدیل شدن دوباره به یک ستاره قابل اعتماد را نقش بر آب کرد. البته لازم به ذکر هست که اگر بخواهید « ۴۷ رانین » را بدون انتظار قبلی ( با توجه به بودجه هنگفت و … ) مشاهده کنید، احتمالاً مشکلی با تماشای ۱۱۸ دقیقه جلوه های ویژه فیلم نخواهید داشت و چه بسا بتوانید از آن لذت ببرید. اما برای مخاطب جدی سینما، « ۴۷ رانین » فقط یک اکشن پر زرق و برق شکست خورده است که آشفتگی در همه نقاط آن مشاهده می شود.