منتقد:جیمز برادینلی-امتیاز 8.8 از 10 (3.5 از 4)

احتمال فاش شدن داستان فیلم:در این نقد بیش از دیگر نقدهای خود به داستان اشاراتی خواهم داشت،دلیل اصلی آن این است که قصد دارم نحوه پیشرفت داستان در نیمه دوم فیلم را بررسی کنم.قرار نیست قسمت های اصلی فیلم فاش شوند،داستان فیلم پیچیدگی زیادی ندارد،اما به افرادی که دوست ندارند از جزئیات داستان آگاه شوند،توصیه می شود بعد از دیدن فیلم اقدام به خواندن این نقد کنند.

یکی از معیارهایی که برای تعیین قدرت ماندگاری یک فیلم از آن استفاده می کنم این است که آیا بعد از نمایش فیلم شخصیت ها هنوز در کنارم هستند یا نه.این اتفاق در مورد بسیاری از فیلم ها،حتی فیلم هایی که دیدن آن ها را توصیه می کنم یا از آن ها به عنوان فیلم خوب یاد می کنم صادق نیست،اما "The Spectacular Now/اکنون شگفت انگیز" از آن دسته فیلم های ماندگار است.دو نقش اصلی،ساتر کیلی (مایلز تلر) و ایمی فینیکی (شیلین وودلی) به قدری خوب بازی شده اند که نمی توان آن ها را واقعی تصور نکرد.مصائب آن ها طوری تصویر شده که انگار نه انگار از صفحات فیلم نامه بیرون آمده است.این عامل علاوه بر مایلز تلر و شیلین وودلی،مرهون کارگردان فیلم جیمز پونسولت و فیلم نامه نویسان آن اسکات نیوزتادر و مایکل اچ.وبر است که می روند تا دومین تجربه مستقل موفق (اولین تجربه آن ها از این دست،فیلم 500 روز از سامر است) خود را داشته باشند.

در ساختار فیلم عناصری از درام های نوجوانانه جان هیوز در دهه 80 به چشم می خورند،می توان رد پای کمرون کرو را نیز در فیلم دید،فقط کافی است موسیقی فیلم را کمی دست کاری کنید،در این صورت به آسانی این فیلم را با یک فیلم از کمرون کرو اشتباه می گیرید.2/3 ابتدایی فیلم همان روند آشنای فیلم های عاشقانه دبیرستانی را دارد و بین دو نفر که انتظارش نمی رود اتفاق می افتد.اما فیلم به دنبال یک نتیجه ضعیف نیست و نیم ساعت پایانی فیلم وارد فضای تاریکی می شود که معمولا در این دست فیلم ها دیده نشده است.تغییر داستان فیلم از یک کمدی نوجوانانه به یک روایت دوگانه از ورود به بزرگسالی،به نرمی صورت گرفته و فیلم یکسان بودن خود را حفظ کرده است.علت اصلی این عامل پایداری موجود در شخصیت های فیلم است و گویی ترک هایی که اکنون به شکاف تبدیل می شوند از ابتدا در آن ها وجود داشته اند.

ساتر کیلی جوان 18 ساله و محبوب در دبیرستان با ذهنیتی حسرت آمیز به سوی روزهای فارق التحصیلی خود به پیش می رود.وقتی یکی از معلمان از او درباره برنامه اش برای آینده سوال می کند،او در پاسخ از بی علاقه بودن خود به بزرگسالی می گوید و در عوض او از معلم سوال می کند که آیا از بزرگسال بودن راضی است و اینکه آیا احساس شادی می کند یا خیر.بی علاقه بودن ساتر برای مواجه شدن با آینده موجب تضاد در رابطه او با کسیدی (بری لارسن) و به دنبال آن خاتمه دوستی صمیمانه آن ها می شود.ساتر در ظاهر فردی شوخ طبع و باهوش اما در درون شکسته است.رابطه او با مادرش (جنیفر جیسون لی) صمیمانه نیست،عاطفه ای بین او و خواهرش هالی (مری الیزابت وینستد) به چشم نمی خورد و پدرش (کایل چندلر) در نیمی از زندگی او حضور نداشته است.

اولین دیدار ساتر و ایمی زمانی اتفاق می افتد که او روی چمن ها دراز کشیده و ایمی که در مسیر پخش روزنامه است با او مواجه می شود.ساتر به دلیل عادتش در نوشیدن الکل،اتفاقات شب گذشته و اینکه چگونه در آن مکان قرار دارد را به یاد نمی آورد و چون کار خاصی برای انجام دادن ندارد تصمیم می گیرد ایمی را در ادامه مسیر پخش روزنامه همراهی کند،اتفاقی که موجب خوشحالی ایمی می شود؛زیرا همراهی چنین پسری برای او اتفاقی غیر معمول است.ساتر اعتقاد دارد رابطه آن ها یک رابطه معمولی است،اما این رابطه رفته رفته رنگی عاشقانه به خود می گیرد،آن ها با جستجو در خود،نقاط مشترک زیادی را پیدا می کنند تا اینکه یک روز ساتر از محل زندگی پدرش آگاه می شود و از ایمی دعوت می کند او را در این سفر همراهی کند.این دقیقا همان زمانی است که لحن و آهنگ فیلم شروع به تغییر می کند.

نمی توان در چیزی که فیلم در سی دقیقه پایانی به آن دست می یابد،مبالغه کرد.فیلم از دید ساتر روایت می شود و تعجب آور نیست که بعد از مواجه شدن او با پدرش و عواقب آن،بیننده به درک عمیق تری از شخصیت ساتر دست می یابد.تصویر ایمی نیز به شفافی ترسیم می شود و حوادث مختلف که بعضا ناگوار هستند،شخصیت او را در مسیر بزرگسالی شکل می دهند.صحنه پایانی فیلم ممکن است به نظر برخی ناگهانی و ناامید کننده به نظر برسد؛اما اگر وضعیت شخصیت ها در آن لحظه،راهی که طی کرده اند و نوع بازی بازیگران را در نظر بگیریم،پایان فیلم تعجب آور نخواهد بود.به روشنی می توان حدس زد اگر صحنه بعدی در کار بود،چه اتفاقاتی در آن رخ می داد.

انتخاب بازیگران فیلم بسیار عالی صورت گرفته است.مایلز تلر به خوبی شخصیت جوانی به ظاهر جذاب را ترسیم می کند؛جاذبه ای که با شناخت بیشتر شخصیت او رنگ می بازد و می توان گفت در این راه از جان کازاک و پاتریک دمپسی الهام گرفته است.شیلین وودلی که بیشتر به خاطر بازی در سریال "The Secret Life of the American Teenager/زندگی خصوصی نوجوان آمریکایی" شناخته شده است و قرار است در آینده نقش مری جین واتسون (مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2) را ایفا کند.نقش او به عنوان یک دختر خجالتی که بعد از دوستی با ساتر شکوفا می شود،کاملا باور پذیر از کار درآمده است.او بهتر لباس می پوشد،بیشتر به موهای خود می رسد،کمی آرایش می کند،اما ناگهان از یک دختر زشت به یک سوپر مدل تبدیل نمی شود و این تغییر باور پذیر چیزی است که در کمدی رمانتیک های هالیوودی نمی توان آن را دید.بازیگر مکمل،بری لارسن در نقش دوست دختر سابق ساتر،صرفا یکی از آن پیچیدگی های عشقی معمول نیست و ایفای نقش جنیفر جیسون لی و کایل چندلر به عنوان پدر و مادر،برای درک بهتر از شخصیت ساتر حیاتی است.

"The Spectacular Now/اکنون شگفت انگیز" دقیقا همان فیلم هوشمندانه ای است که این ژانر به آن نیاز دارد.فیلم برای شخصیت ها و مخاطبین احترام قائل است و برای مفرح نگاه داشتن خود به شوخی های سطح پایین و سخیف روی نمی آورد.صحنه رابطه جنسی خوب از کار درآمده و پیام خود را منتقل می کند.ساختار اولیه فیلم طوری است که بیننده گمان می کند با یک فیلم کلیشه ای در زمینه روابط دو جنس مخالف مواجه است؛با همان فرمول تکراری رسیدن پسر به دختر،جدایی آن ها از یکدیگر و بازگشت دوباره آن ها به هم،اما وقتی فیلم پیش می رود بیننده متوجه می شود با تجربه ای عمیق تر و غنی تر از این کلیشه ها مواجه است.آگوست 2013 را می توان ماه فیلم های پر خرج ناموفق و فیلم های کوچک غافل گیر کننده نام گذاری کرد."The Spectacular Now/اکنون شگفت انگیز" از آن فیلم هایی است که در دسته دوم قرار می گیرد.

اختصاصی نقد فارسی

مترجم:رضا اسدی